Kan iedereen coach worden, vraagt men mij vaak. Wel, kan iedereen dokter worden, is dan mijn antwoord. Waarom vertel ik graag in onderstaande blog.
Toen ik destijds besloot om een opleiding tot coach te volgen, was dat alvast niet impulsief. Al tijdens mijn jeugd werden mensen aangetrokken door mijn positivisme en mijn niet-oordelend en filosofisch karakter. Zo kwam ik al op jonge leeftijd in contact met leeftijdsgenoten die zich anders voelden, in een verkeerd lichaam zaten, op iemand van hetzelfde geslacht verliefd werden of slachtoffer waren van pesterijen. Uiteraard kon ik hen inhoudelijk niet helpen. Wel kon ik interesse tonen en luisteren, zonder oordeel . Kon ik hen geruststellen en hen motiveren om iemand volwassen in vertrouwen te nemen. Ik vond het erg fijn dat ik hen daarmee kon helpen.
Toen ik startte met een coaching opleiding bleek die cursus voornamelijk te gaan over communicatie. Over allerlei soorten gesprekstechnieken, gekoppeld aan bepaalde coaching tools die voor een verdieping van die gesprekken konden zorgen. Ik leerde dus alles over communicatie met mensen én met mezelf en ik leerde tools en oefeningen in te zetten. In feite leerde ik me dus te bekwamen in wat ik, van nature uit, altijd al had gedaan.
Stel dat je dokter wil worden? Dan heb je ongetwijfeld vooraf een bepaalde interesse in een het menselijke lichaam. Dan verlang je ernaar om mensen te helpen en beter te maken. Of misschien droom je er wel van om een oplossing voor een bepaalde ziekte te kunnen vinden. Tijdens hun opleiding tot arts leren ze alles over anatomie, over botten, over organen. Net zoals een coach alles leert over communicatie. Tijdens hun stage leren ze instrumenten gebruiken, zoals een bloeddrukmeter of stethoscoop. Een coach zal zijn communicatievaardigheden oefenen in rollenspelen en daarbij gericht coaching tools en oefeningen inzetten.
Met andere woorden, zowel in een algemene coaching opleiding als in een algemene opleiding tot arts leer je het vak, vanuit een dieperliggend theoretisch kader en bekwaam je je in het gebruiken van daarbij horende tools. Deze basis is essentieel. Als je die niet onder de knie hebt, kan je in feite je job niet doen. Een coach is geen coach zonder kennis van gesprekstechnieken, een arts is geen dokter zonder anatomische kennis van het lichaam.
Kan je dan al aan de slag binnen je vak? Ben je dan bekwaam? Goede vraag.
Veel mensen starten als life coach, heel breed en nemen alle cliënten aan die zich aanbieden met zeer uiteenlopende thema’s. Zij kunnen tijdens die sessies zeker grotendeels terugvallen op hun opgedane kennis. Door hun vraagstelling kan de cliënt tot nieuwe inzichten komen. Door interesse te tonen kan er een vertrouwensrelatie ontstaan. Een arts die afstudeert kan als huisdokter aan de slag en vanuit zijn kennis een anamnese doen en diagnose stellen, een behandelplan meegeven en dat opvolgen.
Dat is echter niet altijd genoeg.
Op een bepaald ogenblik bestaat de kans dat een cliënt nood heeft aan verdieping binnen thema van de hulpvraag. Als life coach ben je echter geen specialist op vlak van auti-coaching of leven binnen een nieuw-samengesteld gezin. Er kan dus een moment komen waarop je merkt dat jouw kennis ontoereikend is en dat je best doorverwijst naar een collega die expert is binnen een bepaald domein. Net als een huisarts, die veel kennis heeft van het lichaam, maar bij nierproblemen toch zal doorverwijzen naar een endocrinoloog en bij een verstuiking van je pols kan voorstellen om toch maar een foto daarvan te laten nemen bij een radioloog. Ook deze huisarts verwijst dus door naar een expert.
Daarom vind ik het best belangrijk dat je als coach ook een bepaalde niche kiest. Dat je, als je je positioneert als life coach, je de thema’s waarrond je wil werken goed onder de loep neemt en je je verdiept in die materie. Zodat cliënten gemakkelijker kunnen vinden waar ze naar zoeken en zodat jouw mentale flexibiliteit niet te groot hoeft te worden. Je telkens weer inwerken in een andere materie of switchen qua problematiek kan immers best vermoeiend zijn. Er zijn veel verdiepingsopleidingen voorhanden, denk bijvoorbeeld aan loopbaancoach, stresscoach, HSP coach, auti-coach, … .
Uiteraard blijft de doelstelling van coaching hier nog steeds hetzelfde, namelijk, d.m.v. vraagstelling en gesprekstechnieken, de cliënt zelf tot inzichten laten komen. Kennis van die specifieke materie zorgt ervoor dat je de juiste vragen kan stellen. En dat je de mogelijke gevolgen van een bepaald gedrag binnen een bepaald domein kan inschatten en daarop kan inspelen. Een verdiepingsopleiding hoeft trouwens niet altijd een coaching opleiding te zijn. Je kan een cursus verbindende communicatie volgen, als je meer met koppels wil werken. Je kan een opleiding timemanagement volgen, als je je cliënten meer wil begeleiden op vlak van work-life balans.
Als je loopbaancoach wil worden volg je best wel een opleiding die zich daarop richt en kan je bijkomend nog een cursus sociale wetgeving volgen of een opleiding over assessmenttechnieken. Er is ontzettend veel voorhanden om je kennis te verbreden.
Een specialisatie zorgt voor een expertstatus binnen jouw domein. Dat gaat niet over ego, dat gaat om doelgericht en bewust mensen te willen helpen en begeleiden binnen een bepaald domein. Stel dat ik als mental coach op het sportveld sta en iemand begeleid die tennist en die innerlijk van slag geraakt als hij/zij volgens zichzelf de bal misslaat of een fout maakt. Dan is het wel zo handig dat ik minstens de spelregels van tennis ken. Nog beter zou het zijn wanneer tennis binnen mijn expertisegebied ligt. Alleen dan kan ik opmerken wat er in het spel én in de houding van de cliënt foutloopt en invoelen wanneer deze persoon negatieve gedachten over zichzelf krijgt.
Durf jezelf dus enerzijds een grondige basis qua gesprekstechnieken en communicatievaardigheden gunnen, want daarop kan je altijd terugvallen en het is inherent aan coachen. Kies anderzijds ook voor een specialisatie, wanneer je voelt dat je die basisvaardigheden ook werkelijk kan toepassen in de praktijk en dus mentale ruimte krijgt om je te verdiepen in een bepaald domein. Je doet er zowel jezelf, als je cliënt een groot plezier mee.
Kan iedereen dus coach of dokter worden? Wel coachen is een vak. Een vak waarvoor je een feeling nodig hebt. Net zoals een arts, die niet enkel goed moet kunnen studeren en onthouden, maar ook feeling voor het hanteren van de instrumenten en de nodige verbanden tussen de leerstof moet hebben. Het is dus niet omdat je theoretische kennis van een coach hebt, dat je die daarom ook kan toepassen. Dat merk ik ook in de coaching opleidingen die ik geef. Ja, helaas, niet iedereen slaagt. Dat is niet erg, want men leert waar men wél goed in is. In adviseren bijvoorbeeld, waar gesprekstechnieken ook belangrijk zijn. In verkopen, wat zeker gaat om communicatie, in kennis overdragen, wat je ook doet via taal. De basisvaardigheden qua gespreks- en communicatie technieken kunnen dus ook in andere vakgebieden ingezet worden. De opleiding is dus niet verloren, de basis is inzetbaar in een ander domein. Ook andersom geldt, een goede coach is niet per definitie een goede verkoper.
Ga dus opzoek naar jouw passie, naar jouw missie, naar jouw doel. Leer wat je te leren hebt, bekwaam je in wat jij en je cliënten nodig hebben en durf kiezen voor de cliënt en het thema dat bij jou past.
Als iemand bij K-onsult of ikzelf je hierbij kan ondersteunen, mag je ons altijd contacteren via info@k-onsult.be of via 0468 222 075.
